به سوی حقیقت

پسر گورکن و دختر برهنه

دوشنبه 88/1/17 12:23 عصر| داستان، تفسیر | دیدگاه

قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ (53) الزمر

بگو: «اى بندگان من- که بر خویشتن زیاده‏روى روا داشته‏اید- از رحمت خدا نومید مشوید. در حقیقت، خدا همه گناهان را مى‏آمرزد، که او خود آمرزنده مهربان است. (53)

 اى محمد «ع» بندگانم را بگو     یا عبادى الذین اسرفوا

بر نفوس خود بعصیان مزید        نى شوید از رحمت حق ناامید

گو بیامرزد گناهان را تمام    چون غفور است و رحیم او بر انام‏

باز سوى ربّ خود گردید شاد      هم نمائید امر او را انقیاد

«قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ- بگو: اى بندگان من که بر زیان خویش زیاد رفته‏اید.»

به راستى که این اوج رحمت و مهربانى است که پروردگار زیاده روان و اسراف کنندگان را از آفریدگان خود بدین کلمه «عبادى بندگان من» مى‏خواند که با کلمه (عبد بنده) تفاوت دارد، چه خطاب به کلمه «عباد» عادتا به «عباد الصالحین بندگان نیکوکار» اختصاص دارد، امّا این جا- همچون رحمت خدا- شامل همگان شده، حتّى کسانى که از حدود تجاوز کرده‏اند و به قوانین الهى پایبند نبوده‏اند، بلکه در نافرمانیها و گناهان اسراف و زیاده‏روى کرده‏اند، ولى خدا آنها را از در رحمت خود که همه چیز را در برمى‏گیرد دور نمى‏راند، بلکه آن را بر هر دو لنگه خود مى‏گشاید، و آنان را به توبه فرا مى‏خواند، هم چنان که از نومیدى و یأس منعشان مى‏کند.

 «لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ- از رحمت خدا مأیوس مشوید.»

گفته‏اند: «القنوط» خود همان نومید شدن از رحمت است، و چون به کلمه «من رحمة اللَّه- از رحمت خدا» افزوده شود براى تأکید امر است.                       

«إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً- زیرا خدا همه گناهان را مى‏آمرزد.»

تمام گناهان را بدون استثناء، و اگر در آیات امید در قرآن پاره‏اى استثناء باشد، کلمه «جمیعا- تمام» پس از «ذنوب- گناهان» که اصلا خود براى عموم است، به جمله وسعت دامنه مى‏افزاید، که شامل گناهان بزرگ چون زنا و غیبت، یا قتل یا خدمت به ستمکاران مى‏شود. و گمان مى‏کنم این آیه بویژه گناهان قلبى را در نظر دارد که به شرک به خدا، و از بین بردن خلوص در دین نزدیک مى‏شود، که پیشتر در آیات این سوره آمده است.

نیز در حدیثى از پیامبر خدا (ص) آمده است که گفت:ادامه مطلب...

سرگذشت دو پسر آدم و تاریخ قتل و حرمت آن در شریعت آدم (ع)
و اى پیامبر! بخوان بر مردم خبر دو پسر آدم (قابیل و هابیل) را براستى، چون تقرب جستند هر دو به قربانى خود، پس پذیرفته شد از یکى از آن دو پسر (یعنى از هابیل) و پذیرفته نگردید از دیگرى (یعنى قابیل). (قابیل) گفت: قسم است با قید دو تأکید که تو را مى‏کشم. (هابیل) گفت: جز این نیست که خدا از پرهیزکاران مى‏پذیرد (و تو پرهیزکار نیستى، و این تقصیر، از من نیست بلکه از خود تو است)ادامه مطلب...

سرگذشت دو پسر آدم و تاریخ قتل‏

سه شنبه 87/1/13 11:12 عصر| داستان | دیدگاه

1- بین دو پسر آدم علیه السّلام قتل واقع شده.

2- در توراة اسم دو پسر آدم را برده و لیکن در قرآن اسم نبرده است.

3- تعجب است که یکى از مبلغین عیسوى به قرآن ایراد کرده که قرآن بجاى «قائن» «قابیل» گفته است. و این ایراد با اینکه موضوعا أساس ندارد زیرا اسمها در زبانها أندک تغییرى دارد، در عین حال در قرآن نه از هابیل اسم برده و نه از قابیل بلکه بعنوان دو پسر آدم ذکر کرده است. و علامه شیخ محمّد جواد بلاغى رساله‏ئى در این باره بنام «أکاذیب الأعاجیب» بزبان عربى نگاشته است و ترجمه آن بنام «شگفت آور دروغ» در سال 1346 ق ه. بچاپ رسیده است.ادامه مطلب...

خدا پرنده ابابیل (چلچله حمامى) را فرا خوان

سه شنبه 87/1/13 10:53 عصر| داستان | دیدگاه

و عکرمه از ابن عبّاس روایت شده گوید: خدا پرنده ابابیل (چلچله حمامى) را فرا خواند و بآنها سنگ سیاهى که بر آن گل بود داد، پس چون برابر آنها قرار گرفت آنها را بمباران (سنگ باران) کرد پس نماند هیچکس از ایشان مگر اینکه حکّه و بدن خارش گرفت و نبود آدمى از ایشان که بخاراند بدنش را مگر آنکه گوشتش ساقط و کنده میشد، و آن پرندگان، از سواحل دریا ایجاد شده بودند منقارهایى مانند پرندگان و سرهایى نظیر درندگان داشتند جلوتر از آن و بعد از آن دیده نشده بودند.