به سوی حقیقت

عاشورا و امام حسین علیه السلام در آئینه احادیث

چهارشنبه 86/12/1 8:54 عصر| احساسات ملی و مذهبی | دیدگاه

1- یادآورى
مصائب امام حسین علیه السلام و یاران فداکارش در مناسبت هاى مختلف، بخصوص در ایام
محرم و عاشورا.
عن ابى
عمارة المنشد قال: «ما ذکر الحسین بن على عند ابى عبدالله علیه السلام فى یوم قط
فرئى ابو عبدالله علیه السلام متبسما فى ذلک الیوم الى اللیل » ⁽¹⁾ ابوعماره
منشد مى گوید: هر گاه در حضور امام صادق علیه السلام نام حسین علیه السلام برده
مى شد، آن روز تا شام خنده بر لبان آن حضرت دیده نمى شد.
حضرت على
بن موسى الرضا علیه السلام مى فرماید:
«کان ابى
اذا دخل شهر المحرم لایرى ضاحکا و کانت الکابة ⁽²⁾ تغلب علیه حتى یمضى
منه عشرة ایام فاذا کان یوم العاشر کان ذلک الیوم یوم مصیبته و حزنه و بکائه و
یقول: هو الیوم الذى قتل فیه الحسین علیه السلام » ⁽³⁾ وقتى ماه محرم
مى رسید پدرم را کسى خندان نمى دید و غم و اندوه بر او چیره مى گشت تا روز عاشورا
فرا مى رسید و روز عاشورا روز مصیبت و اندوه و روز گریه او بود و مى فرمود: این
همان روزى است که حسین علیه السلام کشته شد.
زمانى که
منصور دوانیقى دستور داد در منزل حضرت صادق علیه السلام را آتش بزنند، آن حضرت در
منزل بودند و آتش را خاموش کردند و زنان و دختران وحشت زده از آتش سوزى را دلدارى
دادند:       ادامه مطلب...

عاشورا و الگوگیری

چهارشنبه 86/12/1 8:48 عصر| احساسات ملی و مذهبی | دیدگاه

انسان ها بیش از حرف ها و نوشته ها،
از اشخاص و عملکردها الگو می گیرند. تأثیرگذاری یک حادثه یا الگوی رفتاری بر
اندیشه ها و عمل های مردم، بیشتر از گفتار است. از این رو در قرآن کریم، کسانی به
عنوان «اسوه» معرفی شده اند تا مردم در ایمان و عمل از آنان سرمشق بگیرند. حادثه های
هم که از پیشینیان در قرآن آمده است، بویژه بخش هایی که به نیکی ها، ایمان ها،
صبرها، مجاهدت ها و اطاعت ها و ایثارهای فرزانگان اشاره شده، همه برای معرفی
الگوست.
تاریخ اسلام و شخصیّت های برجستة
اسلامی نیز برای مسلمانان در همة دوره ها الگو بوده است و تعالیم دین ما و اولیاء
مکتب نیز توصیه کرده اند که از نمونه های متعالی و برجسته در زمینه های اخلاق و
کمال، سرمشق بگیریم.
در میان حوادث تاریخ، «عاشورا» و
«شهدای کربلا» از ویژگی خاصّی برخوردارند و صحنه صحنة این حماسه ماندگار و تک تک
حماسه آفرینان عاشورا، الگوی انسان های حق طلب و ظلم ستیز بوده و خواهد بود،
همچنان که «اهل بیت» بصورت عام تر، در زندگی و مرگ، در اخلاق و جهاد، در کمالات
انسانی و چگونه زیستن و چگونه مردن، برای ما سرمشق اند. از خواسته های ماست که
حیات و ممات ما چون زندگی و مرگ محمد و آل محمّد باشد: «اَللهُمَّ اجْعَلْ
مَحْیایَ مَحْیا مُحَمّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَماتی مَماتَ محمّدٍ وَ آلِ
مَحَمَّدٍ». [1]  ادامه مطلب...

قسمت اول : على و عصر او

چهارشنبه 86/12/1 7:57 عصر| احساسات ملی و مذهبی | دیدگاه

توطئه در دنیاى
اسلام    {نوشته  جرج جرداق  ترجمه : سید هادی خسرو شاهی}

با نظر کوتاهى به عناصر عام
تاریخ، و بررسى تاریخ سیاسى و اجتماعى، خواهید دید که مبارزه براى قدرت، سرچشمه
بسیارى از نیرنگها و توطئه ها بوده است.

                از روزگارى که جامعه ها و دولتها
تشکیل شده اند، هیچ چیزى مانند تمایل به کسب قدرت و سلطه، انسان را به توطئه
وادار نکرده است و در این نکته، در میان افراد، جمعیّتها، دولتها، احزاب و
قبیله ها در نمونه هاى مختلف فرقى وجود نداشته است; ملتهایى فداى مبارزه
شدید ریاست طلبى گردیده اند و در سایه طمع ریاست طلبان در خون
غلطیده اند. این مبارزه گاه به جایى رسیده که حتى یک ملت، از
قتل عام دسته جمعى وحشتناکى که حرص قدرت طلبى بهوجود آورده، بر
کنار نمانده است...

                البته توطئه ها و نبردهاى
سلطه طلبى، در میان جوامع پیشین بیشتر بوده است، زیرا عوامل قدرت طلبى
تا آنجا نیرومند بوده که مقاومت در برابر آنها را دشوار مى نموده است، و هر
کس که امیدى اندک براى کسب سلطه داشته حاضر بوده که حتى جان خود را در راه رسیدن
به آن از دست بدهد!

                چه آنکه زمامدارى در جوامع کهن بویژه آنها
که با روشهاى استبدادى اداره مى شدند، عبارت بود از بهرهورى از هرگونه نعمت و
رفاه، حکومت مطلقه، قدرت نامحدود، انتظار اطاعت کورکورانه، و انحصارطلبى در منافع
مادى که فقط افراد انگشت شمار به حساب هزارها و میلیونها انسان، از آنها
بهره مند مى شدند.