به سوی حقیقت

مصاحبه ای متفاوت و عجیب و غریب با عادل فردوسی پور قسمت چهارم

دوشنبه 87/1/12 4:56 عصر| ورزش | دیدگاه

- علی دایی را واقعا قبول دارم.خیلی ها اینجوری تصور می کنند که من و دایی دشمن خونی هم هستیم,اما لااقل من چنین احساسی ندارم.به عنوان یک هم داشنگاهی احترام فوق العاده ای برایش قایل هستم.بدون تردید او را در تمام کشورها به عنوان مظهر و سمبل فوتبال ایران می شناسند.درست است که به نظر من این توهم را دارد که همه دشمنش هستند مگر ان که خلافش ثابت شود(!) اما شخصیتی قوی و محکم دارد و با اراده و انگیزه و خواست بالایش توانست به این مدارج برسد.بازیکنانی به مراتب با استعداد تر از او به گر پای موفقیت هایش نرسیدند.

امیر قلعه نویی را به لحاظ فنی یکی از بهترین مربیان ایرانی می دانم.همین اظهار نظر من کافی است!
امیر حاج رضایی را همچون پدرم دوست دارم.واژه های شخصیت,متانت,پاکی و بزرگ منشی را می توان با این شخص معنا کرد.این قدر دوست داشتنی است که واقعا نمی توان او را با کسی مقایسه کرد.راستش نمی دانم اویشن چیستادامه مطلب...