به سوی حقیقت

بیان معجزه بودن قرآن و وجوه اعجاز آن‏ (قسمت چهارم)

پنج شنبه 88/1/20 12:51 صبح| | دیدگاه

در سفر پیدایش (تکوین) باب اول و دوم تورات قصه حضرت آدم و خوردن از شجره منهیه و اغواء شیطان را ذکر میکند که حاصلش اینست که خداوند آدم و حوا را بیافرید و آنها را در باغ عدن جاى داد و فرمود که از همه درختان بى‏ممانعت بخورید و از خوردن درخت معرفت نیک و بد آنها را منع فرمود و گفت زنهار از این درخت مخورید زیرا روزى که از آن بخورید خواهید مرد. مار (شیطان)                        أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج‏1، ص: 53

 که از همه حیوانات هوشیارتر بود بزن گفت اگر از آن درخت بخورید نخواهید مرد بلکه چشمان شما باز شود و مانند فرشتگان عارف نیک و بد خواهید بود و حوا از میوه آن درخت گرفت و خودش بخورد و بآدم نیز داد و او خورد آن گاه چشمان هر دو باز شد و فهمیدند که عریانند لذا برگهاى انجیر را بهم دوخته ساتر ساختند و آواز خداوند را شنیدند که در هنگام وزیدن نسیم بهار در باغ میخرامید و آدم و حوا خود را از حضور خداوند در میان درختان باغ پنهان کردند و خداوند آدم را ندا داد کجایى؟ آدم گفت چون آواز ترا شنیدم ترسان گشتم زیرا عریانم پس خود را پنهان کردم و خداوند گفت که ترا آگاهید که عریانى؟ آیا از آن درخت که ترا قدغن کردم خوردى؟ آدم گفت این زن که او را قرین من ساختى بمن داد پس خداوند بزن گفت چرا این کارکردى گفت مار مرا اغوا کرد پس خداوند مار را مورد غضب خود قرار داد سپس کروبیان را گفت همانا انسان مثل یکى از ما شده و عارف نیک و بد گردیده و مبادا دست خود را دراز کند و از درخت حیات هم بخورد و تا ابد زنده بماند پس آدم را از باغ بیرون کرد و کروبیان را مسکن داد و شمشیر آتشبارى که بهر سو گردش میکرد در طریق درخت حیات قرار داد تا آن را محافظت نماید این قصه آدم و حوا از نظر تورات رائج که در آن نسبت کذب و جهل و تجسم و تفریح و تفرج و عجز و شریک پیدا شدن براى حقتعالى، بخدا میدهد و این قصه در قرآن در سوره بقره «1» و سوره اعراف «2» و سور طه «3» ذکر شده در حالى که منزه از این مزخرفات و مصون از این افترائات است که انشاء اللَّه در محل خود بیان خواهیم نمود و باز در سفر پیدایش باب 18 و 19 قصه ابراهیم و آمدن ملائکه و بشارت‏ادامه مطلب...

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ علماى امامیّه- رضوان اللّه علیهم- بهشت و خشنودى خدا آنان را ارزانى باد-
اتّفاق نظر دارند که «بسمله»، یعنى،- «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ
الرَّحِیمِ»- از قرآن بوده و یک آیه از هر سوره محسوب مى‏شود که در اوّل
آن «بسم اللّه» ذکر شده این آیه در نمازهایى که باید بلند خوانده شود،
واجب است که بلند خوانده شود. و نباید در نمازهاى واجب ترک گردد. ولى
علماى عامّه (اهل سنّت) در این مورد مخالفت کرده‏اندادامه مطلب...

بی رنگ بودن

چهارشنبه 86/12/1 12:50 عصر| احساسات ملی و مذهبی | دیدگاه

ادامه مطلب...