به سوی حقیقت

دنیا در کلام امیر المومنین(ع)

از نامه‏هاى آن گرامى است این نامه را نیز امام (علیه السلام) براى معاویه نوشت

چه خواهى کرد زمانى که چهره واقعیت آشکار گردد و دنیایى که در آن هستى، دنیایى که با آرایش، خود را در نظرت جلوه داده و یا با لذّتهایش تو را فریفته، پرده‏ها و حجابهایش کنار رود دنیا تو را به سوى خویش دعوت کرد اجابت کردى، تو را به جانب خود کشیده به دنبالش رفتى به تو دستور داد اطاعتش نمودى.

دیرى نخواهد گذشت که کسى تو را در توقفگاهى نگاه مى‏دارد در حالى که هیچ محافظ و راه رهایى از برایت نمى‏باشد از این کار دست بردار و خود را براى محاسبه اعمالت آماده کن و براى آنچه به تو مى‏رسد خود را مجهّز نما. به حرفهاى گمراهان گوش مده، و اگر به سخنانم گوش فرا ندهى و به آنها عمل نکنى ترا به چیزهایى که از آن غافل هستى آگاه مى‏سازم

نامه شماره 9

فَعَلَیْکُمْ بِالْجَدِّ وَ الِاجْتِهَادِ وَ التَّأَهُّبِ وَ الِاسْتِعْدَادِ وَ التَّزَوُّدِ فِی مَنْزِلِ الزَّادِ

وَ لَا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا کَمَا غَرَّتْ مَنْ کَانَ قَبْلَکُمْ مِنَ الْأُمَمِ الْمَاضِیَةِ وَ الْقُرُونِ الْخَالِیَةِ الَّذِینَ احْتَلَبُوا دِرَّتَهَا وَ أَصَابُوا غِرَّتَهَا وَ أَفْنَوْا عِدَّتَهَا وَ أَخْلَقُوا جِدَّتَهَا

وَ أَصْبَحَتْ مَسَاکِنُهُمْ أَجْدَاثاً وَ أَمْوَالُهُمْ مِیرَاثاً لَا یَعْرِفُونَ مَنْ أَتَاهُمْ وَ لَا یَحْفِلُونَ مَنْ بَکَاهُمْ وَ لَا یُجِیبُونَ مَنْ دَعَاهُمْ

فَاحْذَرُوا الدُّنْیَا فَإِنَّهَا غَدَّارَةٌ غَرَّارَةٌ خَدُوعٌ مُعْطِیَةٌ مَنُوعٌ مُلْبِسَةٌ نَزُوعٌ لَا یَدُومُ رَخَاؤُهَا وَ لَا یَنْقَضِی عَنَاؤُهَا وَ لَا یَرْکُدُ بَلَاؤُهَا

صبحى صالح، خطبه  230،  ، صفحه‏ى 352

بنا بر این براى رسیدن به سعادت دنیا و آخرت هر چه مى‏توانید تلاش کنید و مستعد و آماده باشید و براى منزلى که به توشه نیاز دارد، توشه تهیه نمایید.

دنیا شما را نفریبد همان طور که ملتهاى قبل شما را فریب داد، و هم‏اکنون جایشان خالى است. همانها که دنیا را دوشیدند و به غفلت و غرور دنیا مبتلا شدند و شمارى از روزهاى دنیا را تباه ساختند. و چیزهاى نو و تازه دنیا را کهنه و فرسوده کردند.

و سرانجام خانه‏هایشان به گور مبدل شد و اموال و ثروتهایشان ارث این و آن گردید. اگر کسى به سراغشان رود نمى‏شناسند و به آنکه برایشان گریه مى‏کند اعتنایى ندارند و هر که آنها را بخواند جوابش را نمى‏دهند.

پس از دنیا پرهیز کنید که سخت بى‏وفا و فریبنده و نیرنگباز است، از یک طرف مى‏بخشد از طرفى مى‏گیرد، از یک دست مى‏پوشاند با دست دیگر از تن در مى‏آورد. آسایش آن پایدار نیست، درد و رنجش را پایانى نباشد، سختى و دشوارى آن متوقف نمى‏شود.

 ترجمه‏روان‏نهج‏البلاغه(ارفع)، صفحه‏ى 807