به سوی حقیقت

اندازه گیری و هدایت به سوی هدف 1

جمعه 88/2/4 12:16 صبح| قرآن، تفسیر، هدایت، حیوانات، مورچه | دیدگاه

اندازه گیری و گسیل به سوی هدف یا همه چیز به اندازه

وَ الَّذِی قَدَّرَ فَهَدى‏: «و آن خدائیکه به همه مخلوقات اندازه داد پس راه نمود». الاعلی (3) --- هر موجودى هم در شکل و حجم و ساختمان و هم در دوام و بقاء و عمر اندازه‏اى معین دارد.

                        تفسیر نوین، متن، ص: 144

مثلا همین کره زمین که مسکن ما و دیگر جانوران است داراى حجمى و وزنى و گردشى مخصوص است، و اندازه هر کدام دقیقا تعیین شده است. «حال اگر هر یک از اندازه ها بیشتر یا کمتر میشد زندگانى بصورتى که ما میبینیم در روى آن غیر ممکن بود، همچنین اگر کره خورشید فاصله‏اش با ما یا تشعشعش کمتر یا زیادتر از آنچه هست میبود زندگى براى حیوانات و نباتات روى زمین ممتنع میگردید زیرا همگى یا از سرما و یا از گرما نابود میگشتند. و نیز اگر ماه بما نزدیکتر میبود، جزر و مدها شدیدتر میگشت و آب دریاها همه سطح زمین را فرا میگرفت و جز جانوران و ماهیهاى قعر اقیانوسها دیگر نه جانورى و نه گیاهى میماند. اگر قشر خارجى کره زمین فقط ده پا از مقدار کنونى کلفت‏تر میبود ماده اصلى حیات یعنى اکسیژن وجود پیدا نمیکرد و همینطور اگر عمق دریاها چند پا بیشتر از عمق فعلى بود آنوقت کلیه اکسیژن و کربن زمین جذب میشد و امکان زندگى حیوان و نبات از میان میرفت. حالا که از اکسیژن نام بردیم بد نیست بدانیم با حساب دقیقى که بعمل آمده معلوم گردیده است که مقدار اکسیژنى که در هوا پخش شده درست به اندازه‏ایست که براى تنفس تنفس کنندگان لازم است نه کمتر و نه زیادتر که در آنصورت معایب و اشکالات دیگر بروز میکرد و همچنین است سایر گازها. کمتر کسى توجه دارد که این هوا چه نعمت بزرگى است که بیدریغ در دسترس جانوران و گیاهها قرار گرفته یا خدا را براى این نعمت بزرگ شکر گوید. در سوره نبأ گفتیم که اگر این هوا اندکى رقیقتر بود چه بلاها و مصیبتهائى ببار میآورد.

غلظت هواى محیط زمین باندازه‏ایست که اشعه کونیه را تا میزانیکه براى رشد و نمو نباتات لازم است بطرف زمین عبور میدهد و کلیه میکربها و جرثومه‏هاى مضر را در همان فضا معدوم میسازد و ویتامین‏هاى مفید را ایجاد مینماید. با وجود بخارهاى مختلفى که در طى قرون متمادى از اعماق زمین برآمده و در هوا منتشر شده است و غالب آنها هم گازهاى سمى هستند هواى محیط زمین آلودگى پیدا نکرده و همیشه بهمان حالت متعادل که براى ادامه حیات مناسب باشد باقى مانده است» «1».

در نبات و حیوان نیز میبینیم که هر بوته و درختى یا هر حشره و جانورى اندازه و عمرى معین دارد. باغبانی که بوته‏هاى گل را میکارد و نهال ها را در زمین می نشاند با کمال اطمینان در فاصله‏هاى معینى آنها را قرار میدهد چون میداند که نهایت رشد و درشتى آنها چیست. اگر این اندازه‏ها مشخص نباشد نمیتوان پیش‏بینى کرد که چه بروزگار ما و دیگر جانوران میآمد. مثلا هرگاه مورچه که از قویترین حشرات روى زمین است باندازه گوسفندى یا گاوى میشد نسل بشر و بسیارى از جانوران را قطع میکرد.

این کنترل دقیق نه تنها در یک جانور و یک گیاه بلکه در هر دسته‏اى از گیاه و هر نوعى از حیوان نیز موجود است. آلکسیس‏ کارل را در ایران بعد از ترجمه شدن کتابهایش همه میشناسند. مترلینگ میگوید «کارل» تکه‏اى از قلب نارس جوجه‏ای را در سال 1912 در آورده و روى اصول علمى در آزمایشگاه خود در اتازونى تغذیه کرد، در یکشب و روز دو برابر شد. روز بعد چهار برابر و همچنین هشت برابر و شانزده و سى و دو، مقدارش‏

__________________

 (1) از کتاب راز آفرینش انسان تالیف کرسى موریسن ترجمه سعیدى.

                        تفسیر نوین، متن، ص: 145 نویسنده محمد تقی شریعتی

با تصاعد هندسى افزایش مییافت. مترلینگ میگوید «آقاى آندره مایر مدیر آزمایشگاه تاریخ طبیعى کلژدوفرانس که این موضوع را براى من نقل می کرد می گفت اگر همان قطعه گوشت را پرورش داده غذاى لازم بآن می رساندند در ظرف ده سال حجمش با چهل میلیون کره زمین برابرى میکرد «2»» ولى نه مرغ و نه جوجه و نه هیچ حیوان و نباتى بیحساب بزرگ نمیشوند و کنترل دقیقى در آنها بعمل میآید. در حشرات بجاى ریه ما لوله‏ایست که از آن تنفس میکنند. بوسیله این لوله است که هیچ یک از آنها از اندازه مخصوص بزرگتر نمیشوند، زیرا وقتى حشره رشد میکند این لوله از حد معینى تجاوز نمی نماید، بنابراین مانع می شود که بقیه اعضاء از قدر معین و معمول درشت تر و بزرگتر شوند. بسیارى از جانوران در تخمگذارى هنگامه میکنند و همچنین نباتات که هم بذر فراوان دارند و هم ریشه‏هاى نیرومندیکه بسرعت زیاد میشوند. در عین حال نیروى مرموزى آنها را محدود میسازد. ببینید یک سال که ملخ بروز میکند چگونه صحرا و بیابان را درو میکند، که حتى یکبرگ سبز باقى نمیگذارد و پوست درختها را هم خورده آنها خشک مینماید.

مترلینگ در کتاب مورچگان میگوید «یکى از حشرات خطرناک که از بلاهاى بزرگ طبیعت است مورچه‏هاى درنده و گوشتخوار و مهاجم است که در افریقاى جنوبى و گویان و مکزیک و برزیل زندگى میکنند. کار آنها چپاول و تهاجم است. سرعتشان بقدرى است که با دویدن اسبى که یورتمه حرکت کند برابر است. همواره موقع تهاجم دسته‏هاى اکتشافى آنها ده پانزده کیلومتر پیشاپیش آنها حرکت میکنند. چندین میلیون در ستونهاى منظم و متعدد گاهى صد ستون زیر نظر افسرانشان که سرهاى بزرگ دارند و از دو طرف سپاه حرکت میکنند راه میافتند. اهالى قراء و قصبات اطراف از پرواز پرندگان و فرار حشرات و خزندگان و جانوران که سراسیمه و وحشتزده از منطقه خطر دور میشوند میفهمند که مورچه درنده دارد میآید. پس با شتاب تمام، ده و قصبه را ترک کرده میگریزند. اگر خندقى کنده و پر از آب کنند مورچه بهمدیگر چسبیده بصورت توپ درآمده تخمها و نوزادانشان را در آن گلوله جاى میدهند و با شنا از خندق میگذرند.

در سر راه این بلاى عظیم هر جانداریکه قادر بفرار نباشد یا غافلگیر شود از پرنده و حشرات، مار و افعى و سوسمار و انسان و حیوان همگى بسرعت نابود میشوند. در شهر (تونکا) واقع در برزیل یوزپلنگى را در قفس فراموش کرده بودند که فقط استخوانهایش باقیمانده بود. اهالى وقتى بعد از حمله مورچه بقراء و قصبات خود مراجعت میکنند تا مدتها از شر حشرات موذى و گزنده‏ها راحت میشوند زیرا حتى یک حشره نتوانسته است جان سالم بدر برد. ضمنا باید دانست که اینها با این اعمال عجیب نابینایند» حال اگر با تخم فراوانى که این مورچه میریزد کنترلى در کار نباشد بعد از مدتى سرنوشت بسیارى از جانوران و از جمله نوع بشر چه خواهد شد؟»