سفارش تبلیغ
صبا ویژن
اعتراض به تخلفات آشکار در انتخابات

شیوه صحیح مطالعه

چهارشنبه 88/1/19 9:25 عصر| مطالعه | دیدگاه

شیوه صحیح مطالعه ،چهار مزیت عمده زیر را به دنبال دارد:

1- زمان مطالعه را کاهش میدهد.

2- میزان یادگیری را افزایش میدهد .

3-مدت نگهداری مطالب در حافظه را طولانی تر می کند.

4- بخاطر سپاری اطلاعات را آسانتر می سازد.

برای داشتن مطالعه ای فعال وپویانوشتن نکات مهم درحین خواندن ضروری است تابرای مرورمطالب،دوباره کتاب رانخوانده ودر زمانی کوتاه از روی یادداشتهای خود مطالب را مرور کرد .ادامه مطلب...


بازا بازا هر آنچه هستی بازا

دوشنبه 88/1/17 6:36 عصر| قرآن، توبه | دیدگاه

بازا بازا هــر آنــچـه هسـتـی بــازا    گر کــافر و گـبر و بـت پـرستی بازا    این درگه ما، درگه ناامـیدی نیست    صــد بـار اگـر تـوبــه شکستی بازا ...

 

قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ (53) الزمر

بگو: «اى بندگان من- که بر خویشتن زیاده‏روى روا داشته‏اید- از رحمت خدا نومید مشوید. در حقیقت، خدا همه گناهان را مى‏آمرزد، که او خود آمرزنده مهربان است. (53)

 اى محمد «ع» بندگانم را بگو     یا عبادى الذین اسرفوا

بر نفوس خود بعصیان مزید        نى شوید از رحمت حق ناامید

گو بیامرزد گناهان را تمام    چون غفور است و رحیم او بر انام‏

باز سوى ربّ خود گردید شاد      هم نمائید امر او را انقیاد

«قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ- بگو: اى بندگان من که بر زیان خویش زیاد رفته‏اید

به راستى که این اوج رحمت و مهربانى است که پروردگار زیاده روان و اسراف کنندگان را از آفریدگان خود بدین کلمه «عبادى بندگان من» مى‏خواند که با کلمه (عبد بنده) تفاوت دارد، چه خطاب به کلمه «عباد» عادتا به «عباد الصالحین بندگان نیکوکار» اختصاص دارد، امّا این جا- همچون رحمت خدا- شامل همگان شده، حتّى کسانى که از حدود تجاوز کرده‏اند و به قوانین الهى پایبند نبوده‏اند، بلکه در نافرمانیها و گناهان اسراف و زیاده‏روى کرده‏اند، ولى خدا آنها را از در رحمت خود که همه چیز را در برمى‏گیرد دور نمى‏راند، بلکه آن را بر هر دو لنگه خود مى‏گشاید، و آنان را به توبه فرا مى‏خواند، هم چنان که از نومیدى و یأس منعشان مى‏کند.

 «لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ- از رحمت خدا مأیوس مشوید

گفته‏اند: «القنوط» خود همان نومید شدن از رحمت است، و چون به کلمه «من رحمة اللَّه- از رحمت خدا» افزوده شود براى تأکید امر است.                       

«إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً- زیرا خدا همه گناهان را مى‏آمرزد

تمام گناهان را بدون استثناء، و اگر در آیات امید در قرآن پاره‏اى استثناء باشد، کلمه «جمیعا- تمام» پس از «ذنوب- گناهان» که اصلا خود براى عموم است، به جمله وسعت دامنه مى‏افزاید، که شامل گناهان بزرگ چون زنا و غیبت، یا قتل یا خدمت به ستمکاران مى‏شود. و گمان مى‏کنم این آیه بویژه گناهان قلبى را در نظر دارد که به شرک به خدا، و از بین بردن خلوص در دین نزدیک مى‏شود، که پیشتر در آیات این سوره آمده است.

نیز در حدیثى از پیامبر خدا (ص) آمده است که گفت

«من این آیه را از آن که دنیا و آنچه در آن است از آن من باشد خوشتر دارم». «1»

امیر المؤمنین (ع) که بیان او تفسیر پیش گفته این آیه را تأکید مى‏کند، گفت:

 «در قرآن آیه‏اى گسترده‏تر و شاملتر از «یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا ... اى بندگان من که زیاده‏روى کردید ... تا آخر آیه» نیست». «2»

و در پایان همین آیه تأکیدى بر رحمت خدا و دلیلى بر گستردگى و شمول آن مى‏یابیم، که خداى تعالى مى‏گوید:

 «إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ- هر آینه او، هموست آمرزنده مهربان.»

در این آیه سه بار رحمت خدا تأکید شده است:

نخست: آن جا که گفته خداى تعالى آمده تا مردم را از نومیدى از رحمت نهى کند «لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ- از رحمت خدا مأیوس مشوید.»

دوم: هنگام عمومیّت دادن او به آمرزش به این کیفیّت که به نوعى از گناهان محدود و منحصر نمى‏شود: «إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً- خدا همه‏ گناهان را مى‏آمرزد».

سوّم: هنگامى که خدا خود را در پایان این آیه توصیف مى‏کند که همانا او «الْغَفُورُ الرَّحِیمُ- آمرزنده مهربان» است.



پسر گورکن و دختر برهنه

دوشنبه 88/1/17 12:23 عصر| داستان، تفسیر | دیدگاه

قُلْ یا عِبادِیَ الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ (53) الزمر

بگو: «اى بندگان من- که بر خویشتن زیاده‏روى روا داشته‏اید- از رحمت خدا نومید مشوید. در حقیقت، خدا همه گناهان را مى‏آمرزد، که او خود آمرزنده مهربان است. (53)

 اى محمد «ع» بندگانم را بگو     یا عبادى الذین اسرفوا

بر نفوس خود بعصیان مزید        نى شوید از رحمت حق ناامید

گو بیامرزد گناهان را تمام    چون غفور است و رحیم او بر انام‏

باز سوى ربّ خود گردید شاد      هم نمائید امر او را انقیاد

«قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ- بگو: اى بندگان من که بر زیان خویش زیاد رفته‏اید

به راستى که این اوج رحمت و مهربانى است که پروردگار زیاده روان و اسراف کنندگان را از آفریدگان خود بدین کلمه «عبادى بندگان من» مى‏خواند که با کلمه (عبد بنده) تفاوت دارد، چه خطاب به کلمه «عباد» عادتا به «عباد الصالحین بندگان نیکوکار» اختصاص دارد، امّا این جا- همچون رحمت خدا- شامل همگان شده، حتّى کسانى که از حدود تجاوز کرده‏اند و به قوانین الهى پایبند نبوده‏اند، بلکه در نافرمانیها و گناهان اسراف و زیاده‏روى کرده‏اند، ولى خدا آنها را از در رحمت خود که همه چیز را در برمى‏گیرد دور نمى‏راند، بلکه آن را بر هر دو لنگه خود مى‏گشاید، و آنان را به توبه فرا مى‏خواند، هم چنان که از نومیدى و یأس منعشان مى‏کند.

 «لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ- از رحمت خدا مأیوس مشوید

گفته‏اند: «القنوط» خود همان نومید شدن از رحمت است، و چون به کلمه «من رحمة اللَّه- از رحمت خدا» افزوده شود براى تأکید امر است.                       

«إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً- زیرا خدا همه گناهان را مى‏آمرزد

تمام گناهان را بدون استثناء، و اگر در آیات امید در قرآن پاره‏اى استثناء باشد، کلمه «جمیعا- تمام» پس از «ذنوب- گناهان» که اصلا خود براى عموم است، به جمله وسعت دامنه مى‏افزاید، که شامل گناهان بزرگ چون زنا و غیبت، یا قتل یا خدمت به ستمکاران مى‏شود. و گمان مى‏کنم این آیه بویژه گناهان قلبى را در نظر دارد که به شرک به خدا، و از بین بردن خلوص در دین نزدیک مى‏شود، که پیشتر در آیات این سوره آمده است.

نیز در حدیثى از پیامبر خدا (ص) آمده است که گفت:ادامه مطلب...

<      1   2