تاریخ - به سوی حقیقت

ذهبى نیز کتاب طبرى را در غدیر نقل کرده

سه شنبه 87/9/26 3:7 عصر| تاریخ | دیدگاه

«ذهبى نیز کتاب طبرى را در غدیر نقل کرده»
و علّامه شمس الدین ابو عبد اللَّه محمد بن أحمد بن عثمان بن قایماز الترکمانى الدمشقى الذهبى بتألیف کردن محمد بن جریر طبرى کتابى مفرد در طرق حدیث غدیر اعتراف فرموده، و باظهار وقوف و اطلاع خود بر آن کتاب و مدهوش گردیدن بملاحظه کثرت طرق حدیث شریف کسر ظهر منکرین نصّاب نموده.
چنانکه محمد بن اسماعیل در (روضه ندیّه) شرح تحفه علویّه گفته:
قال الحافظ الذهبى فی تذکرة الحفاظ فی ترجمة محمد ابن جریر الطبرى من کنت مولاه: ألف محمد بن جریر فیه کتابا قال الذهبى: وقفت علیه فاندهشت لکثرة طرقه انتهى [2].
«ابن کثیر نیز کتاب طبرى را در غدیر نقل کرده»
و اسماعیل بن عمر بن کثیر بن ضوء بن کثیر الشافعى که نموذج فضائل و محامد و مناقب و مفاخر او را در ما بعد انشاء اللَّه تعالى خواهى شنید در (تاریخ)
__________________________________________________
[1] الطرائف ص 38
[2] الروضة الندیة ص 57 ط الدهلى‏
عبقات الانوار فى امامة الائمة الاطهار، ج‏1، ص: 126
خود در ذکر محمد بن جریر طبرى على ما نقل گفته:
انى رأیت کتابا جمع فیه احادیث غدیر خم فی مجلدین ضخمین و کتابا جمع فیه طرق حدیث الطیر [1].

طبرى حدیث غدیر را از 75 طریق یاد کرده

سه شنبه 87/9/26 3:4 عصر| تاریخ | دیدگاه

«ابن جریر طبرى حدیث غدیر را از 75 طریق یاد کرده»
و ابو جعفر محمد بن جریر بن یزید الطبرى که از اکابر محدّثین، و ائمه مجتهدین اهل سنّت است نیز در طرق حدیث غدیر تصنیف کرده چنانکه صاحب (عمده) طاب ثراه فرموده:
و قد ذکر محمد بن جریر الطبرى صاحب التاریخ خبر یوم الغدیر من خمسة و سبعین طریقا، و أفرد له کتابا سماه کتاب الولایة انتهى [1].
«سید ابن طاوس کتاب طبرى را در غدیر نقل کرده»
و جناب سید على بن طاوس قدس اللَّه روحه و أجزل علیه فتوحه در (اقبال بصالح الاعمال) فرموده:
و من ذلک ما رواه محمد بن جریر الطبرى صاحب التاریخ الکبیر صنفه، و سماه کتاب الرد على الحرقوصیة، روى فیه حدیث یوم الغدیر و ما نص النبى علیه السلام على على بالولایة
---------------------------------------------------------------------
[1] عمده ص 45 الفصل الرابع عشر فی ذکر یوم غدیر خم

مختصری از احوال ابن جریر طبری

سه شنبه 87/9/26 3:0 عصر| تاریخ | دیدگاه

محمد بن جریر طبرى‏
محمد بن جریر طبرى نویسنده تاریخ الرسل و الامم و الملوک در سال 224 ه . ق در آمل یکى از شهرهاى سرزمین طبرستان - مازندران فعلى - متولد شد. از این رو وى را در انتساب به محل تولدش «طبرى» مى‏گویند.
طبرى براى کسب علم به شهرهاى رى، بغداد، بصره، واسط، کوفه، شام و مصر سفر کرد و سر انجام در بغداد استقرار یافت و تا پایان عمر همانجا زیست. وفات وى در سال 310 ه . ق در سن 84 سالگى در بغداد روى داد.
طبرى در علوم رایج آن زمان همچون فقه، حدیث، تفسیر و تاریخ تبحر داشت، مهمترین جنبه شخصیت طبرى در حیاتش، بعد فقهى او بود. او بنیانگذار مذهب فقهى خاصى بود که پیروانى نیز تا یک قرن پس از خود داشت. ابن ندیم او را در زمره فقیهان (نه مورخان) آورده است، البته در گذر زمان جنبه فقهى طبرى فراموش شده و از کتب عمده فقهى وى بجز اختلاف الفقهاء و نیز کتاب حدیثى-فقهى تهذیب الآثار اثرى بر جاى نمانده است.
طبرى از نظر مذهبى سنى بوده ولى تعصب شدید نداشته است (عثمانى مذهب نبوده است)، او اساسا بعنوان یک سنى معتدل روایات فضائل اهل بیت (ع) را قبول داشته، گو اینکه در اواخر عمر تمایلى نیز از وى به تشیع بروز کرده است.در آن دوران که در بغداد درگیرى اصلى میان حنابله و شیعیان بوده طبرى نیز با حنابله درگیر شده است. او احمد بن حنبل را فقیه نمى دانست و به آراء او در مسائل فقهى اعتنا نمى کرد. به همین دلیل در کتاب «اختلاف الفقهاء» آراء و اقوال او را در کنار دیگر فقیهان نیاورده است.
وى مخالف با عقیده حنبلیان در «تشبیه» و «تجسیم» بود و بر سر در منزل خود نوشته بود:
(س‏سبحان من لیس له انیس‏جو لا له فى عرشه جلیس‏س