به سوی حقیقت

این حشره واقعاً برای عشق می میرد!!

یکشنبه 87/1/25 9:10 عصر| حشرات | دیدگاه

شیخک (praying mantis) در فصل جفت گیری خود است. شیخک نر به سمت یک ماده می رود، بال های خود را به هم می زند و شکمش را بهحرکت در می آورد. به پشت شیخک ماده جهید و شروع به جفت گیری می کند، و اغلب بلافاصله شیخک ماده سر حشره نر را جدا می کند! مانتیس ماده سر شیخک نر در حال جفت گیری را می خورد و سپس به سراغ باقی بدن او می رود.

ویلیام براون، زیست شناس تکاملی از دانشگاه نیویورک در فردونیا، می گوید" اگر شما یک جفت را با یکدیگر رها کنید و مدت کوتاهی برگردید، تنها بالهای حشره نر را پیدا می کنید."

همخواری جنسی از زمان داروین زیست شناس ها را مجذوب کرده است. این پدیده فقط به شیخک محدود نمی شود بلکه در بی مهرگان دیگر، مثل عنکبوت ها، هم دیده می شود. زیست شناسان در رابطه با نحوه تکامل این رفتار در این گونه ها مباحث متعددی را مطرح می کنند. برخی پیشنهاد می کنند که هم خواری جنسی نتیجه اشتهای زیاد ماده است. همچنین آزمایشات نشان داده اند که این استراتژی است که ماده ها برای انتخاب مناسب ترین نر به کار می برند. شواهد دیگری به دست آمده است ک هنرها در تکامل این رفتار همخواری نقش دارند. نرها با تسلیم شدن به این جفت گیری موفقیت تولید مثلی خود را افزایش می دهند. البته دانشمندان دیگری پیشنهاد کرده اند که نرها عملاً در فاصله دورتری قرار می گیرند تا ریسک خورده شدن را کاهش دهند.

همان طور که دانشمندان راجع به هم خواری جنسی گونه های مختلف تحقیق بیشتری می کنند، به نظر می رسد که تمام این تئوری ها می توانند درست باشند. فشارهای تکاملی مختلف باعث ایجاد هم خواری جنسی در گونه های مختلف می شود. هم خواری جنسی از سال 1984 به یک موضوع بحث انگیز در بین زیست شناسان تبدیل شد. محققین دانشگاه کورنل و دانشگاه تگزاس پیشنهاد کردند که این رفتار به این خاطر است که نر های برخی گونه ها از خورده شدن به فواید تکاملی دست می یابند. بدن آنها می تواند مادر فرزندانشان را تغذیه کند و این شانس را بوجود آورد که نتاج به طور موفقیت آمیز از تخم خارج شده و رشد کنند و فرزندان خود را بوجود آورند بدین سان ژن های پدر به نسل های بعدی منتقل می شود.

استفان جای گولد، زیست شناس دانشگاه هاروارد، به این استدلال حمله کرد. وی این گونه استدلال کرد که هم خواری جنسی بسیار کمیاب است که اهمیت داشته باشد. امکان دارد که ماده ها به علت این که نرها را با طعمه اشتباه می گیرند از آنها تغذیه می کنند.

تحقیقات بعدی بخشی از استدلال گولد را رد کرد. برخی از همخواران جنسی، مثل شیخک چینی، تعداد زیادی از جنس نر را می خورند. یک بررسی نشان داد که 63 % رژیم غذایی ماده، شیخک نر است، بنابر این جنس نر بخش اصلی رژیم غذایی ماده است. دانشمندان دیگر نشان دادند که نرها در صورتی که در مرگ خود همکاری کنند ، شانس انتقال ژن های خود را افزایش می دهند.

عنکبوت پشت قرمز نر از هم خواری فایده می برد ولی نه به این خاطر که غذای جفت خود می شود. مایدیان آندراد، جانور شناس دانشگاه تورنتو، کشف کرده است که نرهایی که مورد همخواری قرار می گیرند دوبرابر نرهای دیگر زمان برای جفت گیری دارند. همچنین این نرها دوبرابر نرهای دیگر میتوانند نتاج بوجود آورند. تحقیقات او نشان داد که همخواری به نر ها این زمان را می دهد یک پوشش در محفظه ذخیره اسپرم ماده ایجاد کنند. این پوشش از لقاح ماده با نرهای دیگر جلوگیری می کند بنابر این شانس اسپرم های نر اول برای لقاح افزایش می یابد. آندراد می گوید "این باید کاملاً برای او ارزشمند باشد که به عنوان درپوش اسپرم عمل کند."

عنکبوت نر پشت قرمز که دارای دو اندام جنسی است، سازگاری هایی به دست آورده است که در حین هم خواری به اندازه کافی زنده می مانند تا دوبار عمل لقاح را انجام دهند. عنکبوت های ماده دو محفظه ذخیره اسپرم است که هر کدام باید اعضای جنسی جداگانه نر لقاح یابند. اگر یک نر قبل از این که محفظه دوم را تلقیح کند بمیرد، موفقیت تولید مثلی اش تا نصف کاهش می یابد.

منبع: CARL ZIMMER, Toronto Star, Sept.11,2006.

منبع تصویر